zetleć

zetleć {{/stl_13}}{{stl_8}}cz. 3. os ndk IIIa, zetlećeje, zetlećlał {{/stl_8}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}1. {{/stl_12}}{{stl_7}}'spalić się, tląc się powoli': {{/stl_7}}{{stl_10}}Ognisko zetleje do rana. {{/stl_10}}{{stl_20}}

{{/stl_20}}{{stl_12}}2. {{/stl_12}}{{stl_7}}'zniszczyć się, rozpaść się wskutek starości': {{/stl_7}}{{stl_10}}Materiał zdążył już zetleć ze starości. {{/stl_10}}